تمام خانه‌های تهران مشکل ایمنی دارند

رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهرداری تهران در پاسخ به این سوال که چرا نتوانتستید این پایگاه‌ها را حفظ کنید؟ گفت: این موضوع سال‌ها پیش رخ داده و تصمیم مدیریت شهری در آن زمان این بوده که با توجه به اهمیت ورزش بانوان بخشی از فضای پایگاه‌های مدیریت بحران به این منظور استفاده شود، در نتیجه بدون اینکه هیچ عوایدی هم برای مدیریت بحران داشته باشد، تعدادی از پایگاه‌ها در اختیار سازمان ورزش قرار گرفته است.

وی افزود: طبق مصوبه شورای شهر این اماکن باید بازپس داده شوند، اما از آنجایی که مساله حساسی است و تقریبا جای دیگری برای ورزش بانوان در شهر ایجاد نشده است،‌ سعی می‌شود در تعامل با سازمان ورزش، بخشی از فضای سالن پایگاه‌ها را  به طور موقت در اختیار آنها قرار دهیم،‌ اما ضروری است کارکرد این پایگاه‌ها در زمان بحران حفظ شود و نیروهای ما در آنجا حضور داشته باشند.

کرمی‌محمدی در پاسخ به این پرسش که پس در چنین وضعیتی هنگام بحران چه می‌کنید؟ گفت: شاید به نفع مردم نباشد که فضاهای اینگونه را برای زمانی که ممکن است، بحرانی پیش آید، خالی گذاشت. به علاوه مردمی که از این پایگاه‌ها- البته نه انبار آن- استفاده می‌کنند، بخشی از ساکنان این شهر هستند و حضورشان در پایگاه‌ها در زمان وقوع بحران، ‌بهتر از این است که در جای دیگری باشند و اتفاقی برای آنها رخ دهد. در نتیجه از این بابت مشکلی نیست‌، اما زمانی که الزامات ما را رعایت نمی‌کنند،‌ یعنی نحوه استفاده از این اماکن به گونه‌ای باشد که به عنوان مثال نتوانیم در هنگام وقوع بحران از تجهیزات استفاده کنیم، مشکل ایجاد می‌شود. در نتیجه برای رفع مشکلات احتمالی، سازمان ورزش باید قبول کند که این فضاها را در زمان بحران در اختیار ما قرار دهد.

اختیارات ما محدود است

کرمی‌محمدی در ادامه درباره اقلام امدادی موجود در این پایگاه‌ها تصریح کرد: اکنون چیزی به اسم موادغذایی در پایگاه‌های مدیریت بحران شهر تهران نداریم. وسایلی که اکنون در این پایگاه‌ها قرار دارد، شامل تجهیزات آواربرداری، امداد و نجات، چادر، موتور برق و موارد محدودی از این دست می‌شود. با استفاده از این تجهیزات محدود در صورتی که ۳۰۰ یا ۴۰۰ نفر درگیر حادثه شوند، می‌توانیم آنها را مدیریت کنیم و اگر تعداد زیاد شود،‌ از عهده ما خارج می‌شود. اختیارات ما محدود است و بیش از این میزان به سطوح بالای امنیتی باز می‌گردد که تصمیم‌گیری درباره آن تفاوت دارد.

وی در ادامه افزود: مدیریت بحران شهرداری تهران ابزار و تجهیزات محدودی دارد که برای بحران‌هایی با ابعاد کوچک قابل استفاده است. در قانون قبلی ذکر شده که شهرداری موظف است برای بحران‌هایی که تا سقف  ۳۰۰ نفر انسان را تحت الشعاع قرار می‌دهد، ورود کند و بیش از این در سطح ملی قرار می‌گیرد. برای مثال در پلاسکو با توجه به تعداد نفراتی که درگیر شدند، مسئولیت ‌بر عهده ما بود. ‌در واقع حدودی که در حیطه اختیارات ما قرار گرفته‌ در این سقف است. البته ما وظیفه خود را به این تعداد محدود نمی‌کنیم و برای بحران‌های بزرگ هم کارمان را انجام می‌دهیم.

  موادغذایی در پایگاه‌های مدیریت بحران شهر تهران نداریم و وسایلی که اکنون در این پایگاه‌ها قرار دارد، فقط شامل تجهیزات آواربرداری، امداد و نجات، چادر، موتور برق و موارد محدودی از این دست است.

رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران، در ادامه با ذکر مثالی این مورد را توضیح داد و افزود: در حال بروزرسانی لرزه‌نگارها و شتاب‌نگارها هستیم تا بتوانیم با توجه به اطلاعاتی که در هنگام وقوع زلزله به مرکز ارسال می‌کنند،‌ ارزیابی‌های اولیه را انجام داده تا به سرعت متوجه شویم کدام قسمت شهر بیشتر خسارت دیده و نیازمند ارسال نیروهای امدادی است.

وی در ادامه افزود: با راه‌اندازی این سامانه می‌توان وضعیت مناطق مختلف را بررسی کرد و اولویت‌ها را برای رسیدگی به سرعت مشخص کرد؛ ما در سازمان مدیریت بحران شهرداری این کار را انجام می‌دهیم. با اضافه شدن حدود ۸۰ شتاب نگار دیگر به مجموعه شتاب نگارهای کنونی سامانه تخمین خسارت تا دو سال دیگر به ۱۰۰ شتاب نگار  مجهز خواهد شد.

کرمی‌محمدی به وضعیت سازه‌ها نیز  که نسبت به ده سال پیش خیلی تغییر کرده اشاره کرد و گفت: ما ارزیابی سازه‌ها را وارد نرم افزار می‌کنیم تا ببینیم ساختمان‌های منطقه  در اثر وقوع یک زلزله و شتاب‌هایی که از نقاط مختلف شهر دریافت می‌شود، چقدر آسیب می‌بینند و تلفات در کجا بیشتر است و بعد می‌توانیم این اطلاعات را در اختیار ارگان‌های دیگر هم قرار دهیم که بخشی از کار ما در ستاد مدیریت بحران است. در بحث سیلاب هم در حال انجام کار مشابهی هستیم تا بتوانیم قبل از وقوع سیلاب هشدار دهیم تا دیگر شاهد خسارات و تلفات در سیل‌های ویرانگری چون سیل سال ۶۶ در تجریش نباشیم.

نصب دکل‌های خودایستا ۸۰ میلیارد تومان بودجه می‌خواهد

وی در پاسخ به این پرسش که چرا مدیریت بحران در شهر تهران طی ده سال گذشته با وجود ۵ هزار میلیارد تومان هزینه، خروجی چندان نداشته است؟ گفت: عدد ۵ هزار میلیارد درست نیست،‌ زیرا در سال گذشته و سال جاری بودجه ما در مجموع ۱۵۰ میلیارد تومان بوده است. بودجه ۸۰ میلیاردی امسال نیز  خیلی کم است و بخش زیادی از آن به هزینه‌های جاری اختصاص می‌یابد.

کرمی‌محمدی در پاسخ به این سوال که بودجه مورد اشاره با اقداماتی که این ستاد در دست انجام دارد، متناسب نیست، گفت: بودجه ما کم است،‌ اما اینجا سازمان مدیریت بحران است و جنبه مدیریتی دارد‌. این سازمان هماهنگ‌کننده است و اینکه کدام ارگان چه کاری باید انجام دهد را مشخص می‌کند.

وی در ادامه اظهار داشت: ما طرحی به نام دکل‌های خودایستا داریم که این دکل‌ها در زمان زلزله مقاوم هستند و به نحوی در سطح شهر نصب می‌شوند که به صورت اپتیک و رادیویی همدیگر را می‌بینند و می‌توانند با هم ارتباط داشته باشند. در حدود ۸۰ میلیارد تومان بودجه فقط برای نصب آن نیاز است.

بگذارید خیال شما را راحت کنم، ‌مدارس، بیمارستان‌ها، ‌خانه‌ها،‌ بافت‌های فرسوده،‌ ساختمان شهرداری‌، وزارتخانه‌ها و به عبارتی همه اینها دچار مشکل ایمنی هستند.

رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهرداری تهران در پاسخ به سوالی درباره ناایمن بودن ساختمان‌ برخی مدارس شهر تهران گفت: بگذارید خیال شما را از این جهت راحت کنم، ‌مدارس، بیمارستان‌ها، ‌خانه‌ها،‌ بافت‌های فرسوده،‌ ساختمان شهرداری‌، وزارتخانه‌ها و به عبارتی همه اینها دچار مشکل ایمنی هستند. از سال ۸۳ درگیر مقاوم‌سازی این ساختمان‌ها در شهر هستیم. تا الان هم کارهایی شده، ‌اما اکنون کار رها شده است. به ابعاد قضیه که نگاه کنید، می‌بینید این کار نیازمند هزینه بسیار هنگفتی است و با این وضعیت اقتصادی مقاوم‌سازی برای ما ممکن نیست، مگر آنکه بخش خصوصی با پول‌های دیگری این کار را انجام دهد، ‌وگرنه دولت و شهرداری توان این کار را ندارد.

کرمی‌محمدی در ادامه افزود: اما طرح‌های دیگری از جمله طرح بهسازی لرزه‌ای نسبی در بافت‌های فرسوده را در دست اجرا داریم‌ که حدود ده سال پیش روی آن کار شده و نتایج خیلی خوبی گرفته شده است. این مورد را با سازمان نوسازی شهرداری صحبت کردیم و قرار است به صورت پایلوت روی یکسری از خانه‌های بافت فرسوده انجام دهیم که ‌هم هزینه کمی دارد ‌و هم سریع انجام می‌شود.